Ik wilde God beter leren kennen, meer van Hem ervaren, maar ik zag wel enorm op tegen het vasten. Zo lang niet eten? Dat leek te zwaar! Toch vertrouwde ik dat God mij er door heen zou leiden. En dat was ook zo. Sterker nog, ik ben een ander leven ingestapt na bidden&vasten. Mijn leven met God heeft zo’n impuls gekregen. Ik ben echt anders geworden!

Herman leert je heel erg niet alleen naar het woord te luisteren, maar het vooral ook te doen. Ik heb echt geleerd om in actie te komen. Daarnaast ben ik dichter bij mijn emoties gekomen. Al op heel jonge leeftijd had ik een innerlijke gelofte gedaan om nooit meer te huilen. Zo’n gelofte doe je uit zelfbehoud, maar kan zich uiteindelijk tegen je keren. Tijdens deze conferentie heb ik heel erg gehuild, zo intens. Ik vond het zelfs geweldig dat ik nu zo kon huilen. Het mocht! Ik schaamde me wel, de tranen, een loopneus, maar dat diepe weghuilen is zo bevrijdend. Daarnaast heb ik juist ook heel veel blijdschap ervaren. God heeft me aangeraakt met zijn vreugde waardoor ik spontaan ging lachen en niet meer kon stoppen. Dat heeft voor mij ook heel bevrijdend gewerkt. Er komen nieuwe gevoelens in me los en daar ben ik heel erg blij mee!

Ook had ik al jarenlang rugklachten, waardoor ik aangepast werk moest doen. Tijdens de conferentie is er voor mijn rug gebeden en ben ik volledig verlost van de rugpijn! Eén van de veranderingen die ik bij zichzelf merk, is dat ik veel vrijer ben geworden in het spreken over mijn geloof. Mijn man is niet gelovig en reageerde vaak negatief als ik hem iets wilde vertellen over mijn geloof. Daardoor was ik erg terughoudend geworden, uit angst voor afwijzing. Maar nu houd ik me niet meer stil. Naar mijn man toe, maar ook naar mijn collega’s en mensen op straat ben ik veel vrijmoediger geworden. Spontaner. Ik schaam me niet meer voor mijn geloof!